استانداردهای توکن چیست؟

استانداردهای توکن مجموعه قوانین و قراردادهایی هستند که نحوه عملکرد یک توکن رمزنگاری را تعیین می‌کنند. استانداردهای محبوب شامل ERC-20، BEP-20، ERC-721 و ERC-1155 هستند.

 

با وجود ده‌ها هزار ارز دیجیتال، ممکن است تعجب کنید که بدانید اکثر آن‌ها بر اساس یک نقشه راه ساخته شده‌اند. این نقشه‌های راه که استانداردهای توکن نامیده می‌شوند، برخی از کارکردها و ویژگی‌های اصلی توکن‌های بلاکچینی را تعریف می‌کنند.

 

چرا از استانداردهای توکن استفاده می‌کنیم؟

قابلیت همکاری

 استانداردهای توکن تضمین می‌کنند که همه محصولات ساخته شده بر اساس آن استاندارد می‌توانند با هم تعامل یا همکاری کنند. اگر یک پروژه توکنی را بر اساس یک استاندارد توکن منتشر کند، توکن جدید با پلتفرم‌ها و برنامه‌های کاربردی موجود مانند کیف پول‌ها سازگار خواهد ماند. برای مثال، دارایی‌های ERC-20 با سایر محصولات و خدمات توسعه‌یافته با استفاده از همان استاندارد توکن سازگار هستند. به همین دلیل است که می‌توانید توکن ERC-20 خود را با توکن دیگری معامله کنید. بدون استانداردهای توکن، معامله چندین ارز دیجیتال بسیار سخت‌تر می‌شد. همچنین مجبور بودید برای هر توکن کیف پول خاصی ایجاد کنید، نه اینکه از یک کیف پول برای نگهداری چندین ارز دیجیتال استفاده کنید.

 

قابلیت ترکیب‌پذیری

در برنامه‌نویسی، داشتن یک سیستم قابل ترکیب به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد از اجزای موجود برای ایجاد محصولات جدید استفاده کنند. این موضوع در ایجاد توکن نیز صدق می‌کند – با استفاده از استانداردهای توکن، زمان کمتری صرف عملکردهای پایه می‌شود، بنابراین توسعه‌دهندگان زمان بیشتری برای آزمایش و نوآوری دارند.

 

کارایی

استانداردهای توکن همچنین تعامل بین قراردادهای هوشمند را تسهیل می‌کنند. پس از اینکه قراردادهای هوشمند از استانداردهای توکن پیروی کرده و توکن‌ها را مستقر کردند، می‌توان از آن‌ها برای نظارت بر توکن‌های ایجاد شده استفاده کرد.

استانداردهای توکن مانند ERC-20 و BEP-20 دارای توابع ضروری از جمله بازیابی آدرس و مانده توکن هستند که به قراردادهای هوشمند اجازه می‌دهند توکن‌ها را به طور موثرتر نظارت کنند. به عنوان مثال، برای بررسی یک توکن ERC-20، یک توسعه‌دهنده می‌تواند از یک رابط به نام Contract Application Binary Interface (ABI) برای ردیابی انتقال توکن و داده‌های دیگر استفاده کند.

 

استانداردهای رایج توکن در رمز ارزها و دیفای

BEP-20 BEP-20 یک استاندارد توکن روی BNB Smart Chain (BSC) است. این استاندارد به عنوان یک مشخصات فنی برای BSC توسعه یافته و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا انواع مختلفی از توکن‌ها از جمله کوین‌های پیگی، توکن‌های کاربردی، استیبل کوین‌ها و موارد دیگر را راه‌اندازی کنند. استاندارد BEP-20 همچنین ویژگی‌هایی مانند سیاه‌لیست کردن، ضرب کردن و متوقف کردن سوزاندن توکن را معرفی می‌کند.

 

در زیر توابع اصلی استاندارد توکن BEP-20 آورده شده است:

• TotalSupply: کل عرضه توکن یک BEP-20 خاص را تعریف می‌کند.
• BalanceOf: مانده توکن را تعریف می‌کند.
• Transfer: به کاربران اجازه می‌دهد مالکیت توکن را به شخص دیگری منتقل کنند.
• TransferFrom: اجازه می‌دهد یک توکن از طریق قرارداد هوشمند به جای کاربر به شخص دیگری منتقل شود.
• Approve: محدودیتی برای تعداد توکن‌هایی که یک قرارداد هوشمند می‌تواند برداشت کند، تعریف می‌کند.
• Allowance: آدرس‌های خارجی که مجوز خرج کردن توکن‌ها را دارند، تعریف می‌کند.

 

 

ERC-20

در سال 2015، فابیان فوگلس‌تلر استاندارد توکن ERC-20 را پیشنهاد کرد که بعدها به طرح اصلی برای توسعه‌دهندگان برای طراحی توکن‌های خود، از جمله توکن‌های مجازی، توکن‌های استیکینگ و ارزهای مجازی تبدیل شد.

 

ERC-20 یک استاندارد توکن برای توسعه دارایی‌هایی است که از قوانین مشترک پیروی می‌کنند و با یکدیگر قابل تعویض هستند (یعنی قابل تقسیم). بنابراین اگر 1000 واحد از یک توکن ERC-20 ایجاد کنید، هر واحد عملکرد یکسانی خواهد داشت.

 

استاندارد BEP-20 بسیار شبیه به ERC-20 است. با این حال، توجه داشته باشید که آن‌ها بخشی از شبکه‌های بلاکچین متمایز هستند. استاندارد توکن ERC-20 در بلاکچین اتریوم استفاده می‌شود، در حالی که BEP-20 در BNB Smart Chain (BSC) استفاده می‌شود.

 

ERC-721

آیا می‌دانستید بخش بزرگی از توکن‌های غیرقابل تعویض (NFT) روی اتریوم همگی از یک استاندارد توکن مشترک به نام ERC-721 استفاده می‌کنند؟ صرف نظر از اینکه NFT شما نسخه محدودی باشد یا یک پروتکل اثبات حضور (POAP)، احتمالاً با همان نقشه راه ایجاد شده است. پس چه چیزی NFT ها را منحصر به فرد می‌کند؟ طبق یکی از دستورالعمل‌ها، برای اینکه یک توکن ERC-721 باشد، باید دارای یک tokenId منحصر به فرد جهانی باشد. کارکردهای ERC-721 شامل انتقال توکن، مانده فعلی، کل عرضه و همانطور که گفته شد، منحصر به فرد بودن جهانی است.

 

ERC-1155

با تکامل استانداردهای توکن، یک دستورالعمل برای پوشش نیاز صنعت به داشتن انواع مختلف توکن ظهور کرد. ERC-1155 یک استاندارد چند توکنی است که امکان ایجاد انواع مختلف دارایی‌های دیجیتال، از جمله توکن‌های کاربردی مانند BNB و NFT را فراهم می‌کند.  

از جمله ویژگی‌های دیگر، ERC-1155 قابلیت‌های دسته بندی توکن را ارائه می‌دهد، از جمله:

• انتقال داسته ای: که در آن چندین دارایی می‌توانند همزمان منتقل شوند.
• مانده دسته ای: که در آن مانده‌های چندین دارایی می‌توانند در یک مرحله بازیابی شوند.
• تأیید دسته ای: که در آن همه توکن‌ها می‌توانند برای یک آدرس تأیید شوند.
• پشتیبانی از NFT: که در آن اگر عرضه فقط 1 باشد، یک توکن به عنوان NFT رفتار می‌شود.

 

محدودیت‌های استانداردهای توکن

در حالی که توکن‌های ایجاد شده با استانداردهای یکسان در عملکردهای پایه همسو هستند و می‌توانند به خوبی با یکدیگر تعامل داشته باشند، توکن‌های با استانداردهای مختلف بعید است چنین باشند. از آنجایی که قوانین مختلفی برای حاکمیت بر استانداردهای توکن در صنعت وجود دارد، تعجب‌آور نیست که آن‌ها همیشه با یکدیگر سازگار نباشند. این می‌تواند به این معنی باشد که توکن‌های توسعه‌یافته با استفاده از استانداردهای مختلف ممکن است روی یک پلتفرم وجود نداشته باشند یا نتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند یا معامله شوند. اگر چندین ارز دیجیتال دارید، ممکن است ناامیدی نتوانستن استفاده از بیت کوین خود در اتریوم را تجربه کرده باشید. برای رفع این محدودیت، صنعت نوع جدیدی از توکن‌ها به نام توکن‌های بسته‌بندی شده را معرفی کرد.

 

توکن‌های بسته‌بندی شده

توکن‌های بسته‌بندی شده ارزهای دیجیتالی هستند که به ارزش دیگری میخ‌کوبی شده‌اند. معمولاً دارایی اصلی در یک گاوصندوق دیجیتال به نام بسته‌بندی کننده قرار می‌گیرد و یک نسخه بسته‌بندی شده از آن در بلاکچین دیگری مانند یک آواتار ایجاد می‌شود.

 

صحبت پایانی

استانداردهای توکن مانند نقشه‌های راهی برای طراحی و راه‌اندازی توکن‌های مبتنی بر بلاکچین هستند. امروزه چندین استاندارد توکن در صنعت وجود دارد و راه‌حل‌های نوآورانه مانند پل‌های بلاکچینی و مکانیسم‌های بسته‌بندی می‌توانند به رفع مشکلات ناسازگاری بین این توکن‌ها کمک کنند.